İYİ Kİ DOĞDUN CANIM OĞLUM

Zamanı durdurmak kolay değil. Öyle çabuk büyüyorsun ki. 3 gündü, 40 oldu, 6 ay derken 1 sene…şimdi oldu 2 sene …..

Değer kattın hayatımıza. Hoş geldin sefalar getirdin. Çok şeyi değiştirdin. Ama hep bir şeyler kattın hiç

eksiltmedin, hep çoğalttın.

Sen gelince ben en çok sevmeyi öğrendim…

Doyasıya, içine sokarcasına, her şeyden vazgeçercesine sevmeyi.. Eşimi yalnızca aşık

olduğum adam olarak değil, senin baban olarak sevmeyi öğrendim.. Beni anne yaptığı için

daha çok daha çok sevmeyi öğrendim…

Emzirmenin hayatta yapılabilecek en keyifli iş olduğunu, ilk günler yaşanan acıya rağmen
seni doyurabilmek adına acı çekmeyi ve sen emerken rahatsız olma diye acıdan dudaklarımı
ısırmayı ama yine de seni zevkle izleyebilmeyi öğrendim

Uykusuzluk ne demekmiş öğrendim. İlk doğduğunda her yarım saatte bir uyanıp nefesini
dinlemeyi… Seni mışıl mışıl uyurken seyretmenin dünyadaki en tatlı uykuya bile bedel
olduğunu…Uykusuzluktan keyif almayı……..

Sahip olmayı… Dünyadaki her şeye sahipmişçesine gururla bakmayı, bir mucize meydana
getirmenin ve ona sahip olmanın muhteşemliğini...

Bugüne kadar sevdiklerine karşı hep sorumluluklarını bilen, fedakar, özverili olan ben
İlk defa ilk defa “Başarabilecek miyim? Diye sorular sordum kendime…..

Gülmeyi öğrendim …..Sürekli tebessüm eden ben, meğer hiç gülmemişim… Seninle Gülmeyi
öğrendim sonra, gerçek bir kahkaha atmayı… Seninle gülmeyi… Anlamsız şarkılar
söylemeyi, beraber dans etmeyi… Bir gülüşün için sahip olduğum her şeyi feda edebilirim
demeyi…

Özlemeyi öğrendim….Uyuman için gözünün içene bakıp, fazla uyuduğunda ise kokunu
özledim… Sen yerde oyuncaklarınla oynarken bile, kucağımda olmanı özlemeyi…

Kıskanmayı öğrendim… Herkesten ve her şeyden kıskanmayı… Seni kimseyle
paylaşamayacağımı… Babanın kucağındayken bile bana doğru yöneldiğinde yüzümde
oluşan mutluluğu ve gururu sırf baban üzülmesin diye gizleyebilmeyi öğrendim…
Acele etmeyi öğrendim… Yemek yaparken, duş alırken, tuvaletteyken… Hayatı acele
yaşamayı ve geri kalan tüm zamanımı sana verebilmeyi öğrendim…

Mutluluğu öğrendim.. Delicesine mutlu olmayı… Her akşam kafamı yastığa koyup
şükretmeyi…Sabrı öğrendim, huzuru öğrendim, annemi anlamayı öğrendim , gözyaşının içimi nasıl
acıtabileceğini öğrendim , sen hasta olduğunda bir şey yapamamanın çaresizliğini öğrendim,

Zamanın acımasızlığını öğrendim…. Zamanın geçtiğini… Senin büyüdüğünü ve geçen hiçbir
anın geri gelmeyeceğini… Hayat ne demekmiş yaşamak ne demekmiş sen gelince öğrendim

Seninle yaşamayı öğrendim, yaşamın sadece nefes almak olmadığını öğrendim …………
Varlığınla bunları bana öğrettiğin ve yaşattığın için.çok teşekkür ederim bebeğim…

İyi ki doğdun……
İyi ki varsın …….
Seni büyütmek, seninle büyümek çok güzel
Seni çok seviyorum ….
Hep sımsıkı tutun hayata.
Hep bu kadar güzel gül….
Hep böyle mutlu ol…..
Hep böyle sevgi dolu, sıcacık insan ol….
Yarınım, yarım, hayallerim, canım oğlummmm